عکاسی ماکرو همواره جالب و عجیب بوده است. این ژانر عکاسی به همان اندازه که زیباست، با افزودن یک بعد دیگر به آن به صورت حقیقی وارد زندگی می‌شود.اگر تا به حال برای دیدن عکس سه بعدی استریو تلاشی نکرده اید، باید حتما این کار را امتحان کنید.
متاسفانه، درک عکاسی سه بعدی سخت است زیرا هیچ راه ساده ای برای دیدن نتیجه آن وجود ندارد. شما باید از یک هدست واقعیت مجازی مخصوص، عینک آناگلیف(قرمز یا آبی) استفاده کنید و یا فایل MPO را روی یک تلویزیون سه بعدی بارگذاری کنید. بدون استفاده از یک سخت افزار مخصوص هم تلاش کنید که عکس های سه بعدی را ببینید.
هدف این است که بتوانید با چشمانتان این سه عکس را ببینید. عکس میانی قرار است که در سه بعد نمایش داده شود، باید به صورت ذهنی عمق آن، یعنی بعد سوم را تصور کنید. هنگامی که خواستید از این شیوه استفاده کنید، به صورت مداوم سعی کنید که روی مرکز تصویر فوکوس کنید و خود دوربین به صورت خودکار به فوکوس عالی می رسد.
در این نقطه، می توانید به چشمان خود اجازه دهید که به صورت کاملا آزادانه همه جای عکس را ببینند. برای این کار باید چند بار تلاش کنید، اما تلاش بری آن ارزشمند است. اجازه ندهید که عکس فضای دید زیادی از منظره شما را بگیرد، اگرچه باید چشمانتان را کمی سختی بهید و از یک زاویه سخت به عکس نگاه کنید.
اگر در چرخاندن چشمان خود دچار مشکل هستید، می توانید از راه های دیگر برای مشاهده عکس های سه بعدی استفاده کنید:
- اگر از کناره ها به عکس نگاه کنید ممکن است همانند عکس های نمایش داده شده باشد اما این روش برای نمایش در استروسکوپ یا هدست واقعیت مجازی است(می توانید گوشی خود را در Google Cardboard بارگذاری کنید و این نسخه را به صورت صحیح ببینید).
- Anaglyph برای افرادی است که از عینک های آبی یا قرمز استفاده می کنند.
- MPO فرمت فایل های شناخته شده برای تلویزیون های سه بعدی است. کافی است عکس را در USB بارگذاری کنید و آن را در تلویزیون قرار دهید، سپس عینک سه بعدی خود را به چشم زده و از آن لذت ببرید.
ساختن این عکس ها ساده تر از چیزی است که فکر کنید. تکنیک های بسیاری وجود دارند که نیاز به سخت افزار اضافه ندارند. اگر یک ریل فوکوس برای عکاسی ماکرو داشته باشید، مشکلی وجود ندارد. به جای جهت گیری نرمال برای فوکوس کردن، دوربین را روی ریل فوکوس قرار دهید و دوربین به صورت افقی نسبت به شی قرار خواهد گرفت. انتقال دوربین از یک موقعیت به مکان دیگر، پس از پردازش و نمایش باعث تولید یک عکس سه بعدی خواهد شد.
هر چقدر که فاصله بیشتر باشد، تا زمانی که آن شی در قاب باشد، عمق اثر هم بهتر خواهد بود. عکس بالا با Lumix GX9 و لنز ماکرو Leica 45mm f/2.8 با استفاده از این تکنیک گرفته شده است. اگر یک راه حل آماده و سریع می خواهید و یک عکاس M43 هستید، پاناسونیک یک لنز ۱۲٫۵mm f/12 سه بعدی برای دوربین هایش تولید کرده است. البته این لنز برای عکاسی از انسان مناسب نیست زیرا لنزها بسیاربه هم نزدیک هستند و عمق آن خوب نیست، اما لنزها می توانند به سادگی با واشرهایی که بین بدنه لنزها و لنزی روی آن قرار گرفته وجود دارد جایگزین شوند برای اینکه لنز مثل یک لوله اضافی عمل کند.
در حقیقت تغییر لنزها به ماکرو، به این صورت است که جدایی لنز کوچک بسیار کاربردی تر است. این لنز قابلیت گرفتن عکس هایی مانند عکس های زیر را دارد:
ابزار مورد علاقه من برای گرفتن عکس های ماکرو سه بعدی سری لنزهایی است که توسط شرکت هلندی de Wijs apparatenbouw در بزرگنمایی های مختلف و اندازه سنسورهای مختلف تولید شده اند. امادر حال حاضر دیگر تولید نمی شوند. این شرکت تجهیزات سه بعدی دیگری تولید می‌کند.
این لنزها می توانند به دلیل دیافراگم های نسبتا کوچک آن ها برای استفاده کمی فریب دهنده باشد. من معمولا از فلش به همراه این لنزها استفاده می کنم. حتی اگر بتوانند با دیافراگم های بزرگتری هم طراحی شوند، سه بعدی زمانی که بتوانید جزئیات را از جلو به عقب بهتر ببینید، بهتر عمل می‌کند و به چشمان شما اجازه می دهد که همه جای قاب عکس را ببیند و نقاط جالب را بیابد. ترکیب متفاوت از کار دو بعدی است همانطور که از نظر دیداری جالب است، همه چیز عمق قوی تری دارند مانند این حباب شناور روی یک گل.
این عکس ها برای تنظیم مناسب و قالب بندی در یک قسمت رایگان از نرم افزار با عنوان Stereo Photo Maker که هنوز هم فعالیتش را با آخرین نسخه آزمایشی بتا که یک ماه گذشته منتشر شد ادامه می دهد. در منو “Adjust” تنظیم خودکار معمولا یک کار استثنایی در تنظیمات است و “easy adjustment” می تواند به شما در تنظیم پنجره استریو کمک کند. قسمت سخت برای من درک دقیق مفهوم “stereo window” وچگونگی توصیف آن بود.
بهتر است که از چیزهایی که روی لبه قاب قرار دارند پرهیز کنید زیرا با چشم دیگر کاملا از قاب پنهان می شوند. همین یک جلوه شبح مانند می سازد که شما را از تجربه تجربه سه بعدی خارج می‌کند و آن شی فقط با یک چشم قابل رویت خواهد بود. یک “stereo window” مناسب تلاش می‌کند که این موارد را تا حد ممکن کاهش دهد. البته این کار همیشه ممکن نیست و نمی تواند در حد عالی انجام شود اما تلاش برای تنظیم عکس طوری که جزئیات راست و چپ ترکیب همان چیزی شود که ابزار “easy adjustment” این کار را انجام می دهد، تلاش می‌کند.سپس نرم افزار می تواند آن را در فرمت سه بعدی ذخیره کند.
من تلاش می کنم که همواره در کارهایم خلاقیت داشته باشم، مانند تصویر بالا که از شبنمی که روی ارکیده وجود دارد عکس گرفته ام. در عکس دو بعدی مانند کلاهبرداری است اما در عکس سه بعدی همه ساختار واشکال قابل رویت هستند و به وضوح مشاهده می شوند. عمق عکس سه بعدی باید شما را کاملا در تصویر غرق کند.
به نظر من ما در صحنه رقابت فرمت با تکنولوژی های جدید مانند RED Hydrogen smartphone هستیم که اجازه تولید محتوای سه بعدی و مشاهده آن بدون ابزار و ترفندهای مختلف را می دهند. من بیش از یک ماه است که از هیدروژن در تلفن همراهم استفاده می کنم و مشتاق هستم که استفاده از آن را ادامه دهم. تنها مشکلی که وجود دارد این است که هنوز نرم افزاری برای تبدیل عکس های سه بعدی ام به فرمت RED “H4V” وجود ندارد.
هیدروژن می تواند در نهایت برای تولید انبوه عکس های سه بعدی است اما اینکه افراد برای مشاهده عکس های سه بعدی از چشم هایشان استفاده کنند، سرگزم کننده تر است.
آیا تجربه عکاسی ماکرو به صورت سه بعدی را دارید؟ تجربیات خود را با ما در میان بگذارید.